Precies veertig jaar geleden voerde China de eenkindpolitiek in: ouders mochten maximaal één kind krijgen. Het doel was de enorme bevolkingsgroei te remmen. In de praktijk leidde het tot een voorkeur voor jongetjes en een toenemende vergrijzing. Vier jaar geleden werd het eenkindbeleid verlaten. Het aangrijpende, dertig jaar omspannende epos “So Long, My Son”, gaat vooral over de gevolgen van de eenkindpolitiek. Wat gebeurt er als je enige kind overlijdt?

Omdat Liyun en haar man al een zoontje hebben, moet Liyun een abortus ondergaan, een ingreep die haar onvruchtbaar maakt. Als hun enige zoon vervolgens tragisch verongelukt, adopteren ze in het geheim een weesjongetje. Om geen slapende honden wakker te maken, verhuizen ze naar een klein kustplaatsje in het zuidoosten waar Yaojun een bootreparatiebedrijfje begint. Ze verliezen het contact met vrienden en leven een teruggetrokken bestaan.

De Chinese regisseur Wang Xiaoshuai die met films als ‘Beijing Bicyle’ en ‘Shanghai Dreams’ eerder werd bekroond in Berlijn en Cannes, toont de invloed van die politiek op het emotionele en sociale leven van gewone Chinezen. Zijn verhaal over schuldgevoelens en schaamte wordt niet chronologisch verteld, om zo de constante in de levens van Liyun en Yaojun met de ingrijpende tragiek weer te geven.

 "SO LONG, MY SON" werd door 50 bezoekers gewaardeerd op een 4,32

4