In Bombay worden meer films geproduceerd dan in Hollywood, de Bollywood-film, veelal
suikerzoet met musicalliedjes. Daarnaast is er ook een groeiende markt van Arthouse films.
The Lunch Box is zo’n film, die op het Amsterdam World Cinema de publieksprijs won.
Dabawalas heten ze, de vijfduizend mannen die in Bombay de thuisgekookte, warme lunch
van de vrouwen bij hun werkende echtgenoten afleveren. Kilometers leggen ze af - met
de trein, de fiets - met tientallen maaltijden in gelijksoortige warmhoudbakjes. Het is een
systeem dat al honderdtwintig jaar bestaat en van vader op zoon wordt doorgegeven. Een
voorbeeld van een onzichtbare structuur die onder de ogenschijnlijke chaos van Bombay
verborgen ligt. Hier heeft alles zijn eigen plek: op een miljoen lunchboxen wordt er slechts
één verkeerd bezorgd, berekenden wiskundigen van Harvard.
In The Lunch Box gaat het natuurlijk om dat ene trommeltje, en om de band die er daardoor
tussen Ila en Sajaan ontstaat, een liefdesgeschiedenis tussen twee mensen die in hun levens
gevangen zitten, en daar even aan lijken te kunnen ontsnappen. De bijna gepensioneerde,
grommerige regeringsambtenaar Saajan krijgt de curry's van Ila, en niet haar afstandelijke
echtgenoot wiens liefde ze probeert af te dwingen met haar kookkunsten. Ze beginnen via
briefjes met elkaar te communiceren; twee eenzame zielen vinden elkaar in een overbevolkte
stad.
The Lunch Box laat de overgang van de Indiase maatschappij zien, een overgang die
weemoedig en melancholisch maakt. Hoe lang duurt het nog tot ook hier het beeld wordt
bepaald door Macdonald en Starbucks? De herhalende beelden van het koken, het vervoeren
en het eten, werken op de eetlust.
De 71 bezoekers gaven The Lunchbox gemiddeld 3.82.
4
