Soms komt er een parel op je pad, die je doet beseffen dat film ook kunst kan zijn.
Ida is zo’n parel en daarom wordt hij in het kader van de BKR gedraaid. Ida is een
oogverblindend mooi geschoten zwart-wit film over een Poolse novice die plots een
tante en een ijzingwekkende geschiedenis blijkt te hebben.
Anna is opgegroeid in een klooster en weet nagenoeg niets van haar afkomst.
Wanneer ze op het punt staat definitief in te treden — het is 1962 — krijgt ze te
horen dat ze een tante heeft. Er wordt haar dringend aangeraden die eerst te
bezoeken, "zolang als het nodig is". Wanda blijkt een karaktervolle, door het leven
getekende en gestaalde vrouw te zijn. Anna blijkt eigenlijk Ida te heten, en ze heeft
niet alleen veel méér geschiedenis, maar een veel dieper in de Poolse geschiedenis
gewortelde geschiedenis, dan ze ooit had kunnen bevroeden. "Hebben ze je dat niet
gezegd?"
Wanda biedt aan mee te gaan naar Ida's ouderlijk huis, de plaats waar de
familiegeschiedenis een tragische wending heeft genomen. Het levert een
indringende zoektocht door het Poolse schuldige land op, waarbij dingen worden
opgerakeld die voorgoed begraven leken te zijn.
Vanaf de eerste scene kruipt de film van Pawlikowksi onder de huid. Bijna de hele
film bestaat uit statisch geschoten fotografische beelden met prachtig zijlicht,
vaak close, en met een bijzondere kadrering. Ida is een indringend, verstild en
uitgebalanceerd drama. Met geweldige hoofdrollen van de debuterende Agata
Trzebuchowska (Anna/Ida) en Agata Kulesza (Wanda), en goed gekozen muziek,
met ondermeer “Ich ruf zu dir, Herr Jesu Christ” van Johann Sebastian Bach. Ida is
een terecht met prijzen overladen film.
de 96 bezoekers aan Ida gaven deze mooie zwart-wit film gemiddeld 4.38!
-
