Tachtig jaar is Ken Loach inmiddels, maar nog steeds is het sociale vuur in hem nog
niet gedoofd. Met I, Daniel Blake, goed voor een Gouden Palm in Cannes, laat hij
weer krachtig van zich horen.
De Daniel Blake uit de titel is een timmerman op leeftijd uit Newcastle, die moest
stoppen met werken na een hartaanval. Sindsdien is hij aangewezen op een
uitkering, maar het verzilveren hiervan gaat hem niet gemakkelijk af. De
grootscheepse bureaucratie rond het Britse bijstandssysteem draait tegenwoordig
niet meer om het financieel bijstaan van de zwakkeren in de samenleving, maar om
het hen met allerlei Kafkaëske regels zo lastig mogelijk maken om hun geld te
krijgen. Al snel gaat zelfs een doorzetter als Daniel kopje onder in het
bijstandsdrijfzand, dat hem dwingt de hele dag te zoeken naar werk, dat hij van zijn
arts niet mag aannemen omdat het zijn dood zou kunnen betekenen. Zelfs dan is hij
nog beter af dan de jonge alleenstaande moeder Katie, die met haar twee kinderen
gedwongen moest verhuizen vanuit Londen en eveneens slachtoffer dreigt te worden
van de harteloze uitkeringsmachinerie. Onder het motto 'gedeelde smart is halve
smart' sluit het tweetal vriendschap, om zich met niets dan wederzijdse hoop te
handhaven in hun uitzichtloze situatie.
De troef van I, Daniel Blake is de keuze om de titelfiguur niet door een regulier
acteur te laten vertolken, maar door een komediant. Hoofdrolspeler Dave Johns heeft
een lange staat van dienst als stand-upcomedian, maar maakt hier zijn
speelfilmdebuut. Zijn sublieme komische timing, gepaard met zijn innemende
voorkomen, staat garant voor een uitstekende vertolking, een herkenbaar alledaagse
verschijning en een oase van gezond verstand in een surrealistische wereld vol
verwarrende regeltjes. Er kan en mag gerust gelachen worden dankzij de humor die
Johns' personage typeert, maar elke lach wordt desondanks succesvol getemperd
door het besef dat dit absurdisme op feiten gebaseerd is.
De film "I, Daniel Blake" werd door 123 bezoekers gewaardeerd met een 4,48
4
Ofschoon Dalva twaalf is, kleedt ze zich, draagt ze make-up en leidt ze haar leven alsof ze een volwassen vrouw is. Op een zekere avond wordt ze meegenomen uit haar vaders huis. Aanvankelijk is ze met stomheid geslagen en woedend om de situatie. Later maakt ze kennis met een sociaal werker, en een tiener die kampt met woedeaanvallen. Een nieuw leven lijkt aan te vangen voor Dalva: een leven passend bij haar leeftijd.
