De verleidelijke couturier Reynolds Woodcock is een kunstenaar met een strook stof, maar
als mens is hij een zelfingenomen perfectionist met onuitstaanbare stemmingswisselingen.
De enige die het bij hem uithoudt is zijn zus Cyril, die zijn modehuis zakelijk leidt en met wie
hij het middelpunt is van de glamoureuze modewereld in het Londen van de jaren vijftig. 

Reynolds ontmoet Alma, een verlegen serveerster, die tot Cyril’s onvrede Reynolds’
assistent, minnares en muze wordt. Door haar verwoede pogingen om Reynolds aan zich te
binden raakt ze met hem verwikkeld in een duister kat-en- muisspel.

Woodcock’s karakter zou zijn gebaseerd op de eigenaardigheden van verschillende
befaamde modeontwerpers, waardoor de indruk wordt gewekt dat de film vooral een
portret over de haute couture is. In “Phantom Thread” is mode echter niets meer dan een
vanzelfsprekend gegeven. De film is in essentie een romantisch drama, maar voelt vaak
meer als een zwarte komedie die de allegorieën van Grimm sprookjes mengt met de
psychologische spanning van een Hitchcock thriller.

Regisseur Paul Thomas Anderson (o.a. bekend van “Magnolia” en “There Will Be Blood”)
maakt een voor zijn doen ongebruikelijk lineaire film, maar net als zijn andere films is
“Phantom Thread” buitengewoon fascinerend en rijk gedetailleerd: kleuren, kostuums,
settings, timing, beeldcompositie en muziek; alles is met grote zorgvuldigheid gekozen.
Drievoudig Oscar winnaar en welhaast obsessief method acteur Daniel Day-Lewis neemt in
deze film op imposante wijze afscheid van zijn acteercarrière.