In 1961 is de 22-jarige balletdanser Rudolf Noerejev een sensatie in Rusland. Hij wordt door
de Sovjetautoriteiten als solist van het Kirov Ballet op zijn eerste Europese tournee
gestuurd. Het is het Russische dansgezelschap ten strengste verboden contact te leggen met
westerlingen, maar Noerejev gaat dwars zijn eigen weg.

Noerejev geniet van het bruisende Parijs, en de westerse cultuur en vrijheid roepen
herinneringen op aan zijn armoedige jeugd in Siberië en zijn door de Sovjetautoriteiten
mogelijk gemaakte dansopleiding in Leningrad. Maar zijn eigengereide gedrag tart diezelfde
autoriteiten, die hem voortdurend in de gaten houden, en hem uiteindelijk in een
loyaliteitsconflict ten opzichte van zijn familie en zijn gemeenschap dringen.

Regisseur Ralph Fiennes vertelt met ‘The White Crow’ het waargebeurde verhaal van
Noerejev, een van de grootste dansers en choreografen van zijn tijd. Fiennes schetst een
gelaagd portret van een flamboyante Noerejev, met een zekere zelfingenomenheid die
voort lijkt te komen uit onzekerheid. De knap gemaakte film geeft inzicht achter Noerejevs
uiteindelijke vlucht, maar wil tegelijkertijd ook wat zeggen over techniek versus passie en
het belang van cultuur en artistieke vrijheid.