De 32-jarige Petrunya, een werkloze historicus, woont noodgedwongen bij haar ouders. Als
ze na een mislukte sollicitatie naar huis keert, komt ze langs een orthodox-christelijk ritueel,
waarbij de lokale priester een crucifix in de rivier werpt. Honderden mannen springen het
kruisbeeld achterna, want degene die het opduikt zal geluk en welvaart verwerven. In een
opwelling duikt Petrunya er ook achterna, vindt het kruisbeeld en gaat er mee vandoor,
uitgejouwd door een boze menigte.
De politie komt eraan te pas, maar Petrunya houdt voet bij stuk en geeft het kruisbeeld niet
op. Haar zelfvertrouwen groeit, zelfs als zich buiten het politiebureau een woedende
menigte vormt. Haar duik mag achteraf gezien onbezonnen zijn geweest, nu is ze er rotsvast
van overtuigd niets fout te hebben gedaan. Want waar staat het geschreven dat alleen
mannen mogen deelnemen aan het ritueel? Hebben alleen zij recht op geluk en welvaart?
Regisseur Mitevska slaagt er met prachtige beelden en het overtuigende spel van Zorica
Nusheva in de juiste toon te vinden, en brengt serieuze thema’s als patriarchaal machismo
en religieus conservatisme in balans met satirische humor.
37 bezoekers in coronatijd
-
