DU VENT DANS MES MOLLETS begon in 2003 als theatermonoloog, in 2006 volgde
een boekuitgave, in 2009 werd het een stripverhaal en nu de verfilming van het
leven van de negenjarige Rachel. Tardieu leunde met de verfilming vooral op het
humoristische stripverhaal.

Rachel wordt opgevoed door haar overbezorgde moeder, haar wat afwezige vader,
die als kind de Shoah overleefde, en haar excentrieke oma, die noodgedwongen
bij haar op de kamer slaapt. Rachel is daardoor een nerveus meisje, dat geen
vriendinnetjes heeft en uit angst voor de eerste schooldag al weken met haar
rugzak om slaapt. Maar dan verandert haar leven, het brutale klasgenootje Valerie
wordt haar hartsvriendin en kinderpsychologe madame Trebla geeft Rachel weer
zelfvertrouwen. Met hun hulp vindt Rachel haar draai in het knotsgekke gezin.

De film is gevuld met zowel pijnlijke als komische situaties, fantasieën van de twee
bijna tieners, die soms zeer naïef, dan weer vroegwijs overkomen. Carine Tardieu
vertelt het verhaal met veel vaart humor en soms een snufje tragedie.