Osamu en de jonge Shota zijn net klaar met hun rondes als winkeldieven als ze een klein
meisje zien, dat rillend van de kou op straat verblijft. Ze brengen haar naar hun krappe
woning waar ze als samengesteld huishouden ondanks de armoede een gelukkig leven
leiden.

Osama’s vrouw Nobuyo is niet blij met de extra eter, maar ze kan het niet opbrengen om de
met littekens bezaaide kleuter terug naar haar mishandelende ouders te sturen. Ze
besluiten haar in het schijngezin op te nemen, maar een onvoorziene gebeurtenis legt
geheimen bloot, wat het huishouden flink doet wankelen.

In een interview spreekt regisseur Kore-eda niet van een ‘nepgezin’, maar een
‘lappendekengezin’: een verzameling van outsiders die elkaar liefdevol steunt in een
onsolidaire samenleving. Net als in zijn eerdere films, zoals After the Storm en Like Father,
Like Son, gaat Kore-eda in Shoplifters op zoek naar de definitie van familie. Met meesterlijke
hand schetst Kore-ada een vertederend familieportret, en de onderliggende sociale
boodschap zorgt ervoor dat Gouden Palm winnaar Shoplifters kan worden gezien als een
van zijn meest gelaagde en ontroerende films.