Zain is ongeveer 12 jaar oud. Ongeveer, want hij is bij zijn geboorte nergens officieel
aangemeld, dus een geboortebewijs ontbreekt. Er ontbreekt wel meer in het leven van Zain:
school, eten, bescherming, liefde. Zain daagt daarom zijn ouders voor de rechter: zij hadden
hem nooit op de wereld mogen zetten.

De rechtszaak functioneert als raamvertelling voor de film, waar in twee lange flashbacks
wordt getoond hoe het zo ver is gekomen. Zain woont met zijn ouders en hun enorme gezin
in een miserabel appartement. Nadat zijn 11-jarige zusje wordt uitgehuwelijkt aan de
hoogste bieder loopt hij weg en beland hij op de straten van Beirut. Hij wordt opgevangen
door de illegale Ethiopische vluchteling Rahil, maar komt er uiteindelijk alleen voor te staan
met haar 1-jarige zoontje Yonas.

Hoewel ‘Capharnaüm’ doordrenkt is met de barre alledaagsheid van de grote groep
ongedocumenteerden die in en rond Beiroet probeert te overleven, is het een film met een
uitgebreid palet: zonder waarschuwing kan het ontvlammen in emotionele intensiteit en
verrassen met onverwachte tederheid. ‘Capharnaüm’ is actueel, meedogenloos, hilarisch,
teder en adembenemend.