Het blijft prijzen regenen voor The Artist van de Franse regisseur Michel
Hazanavicius, Gouden Palmen, BAFTA-awards en Oscars kunnen niet achterblijven.
The Artist is een hommage aan de stomme zwart-wit film. Een stomme zwart-wit film
over de stomme zwart-wit film.
Acteur George Valentin, in het bloeiende Hollywood van 1927 een flamboyante ster
van het witte doek, lacht smakelijk wanneer producent Al Zimmer hem een eerste
geluidsfilm voorstelt. Film met geluid? Nieuwerwetse fratsen. Maar geluidsfilms,
betoogt de baas van de Kinograph- studio’s, hebben de toekomst. Het is tegen
dovemansoren. Ondertussen rijst de ster van de jonge actrice Peppy Miiller, die
wel met de nieuwigheden weet om te gaan. Terwijl Valentin niet om kan gaan met
de veranderingen die de komst van geluid met zich mee brengt, weet rijzende ster
Peppy Miller het juist als geen ander naar haar hand te zetten; uiteraard groeien de
twee gedurende de film langzaam naar elkaar toe.
Visueel is de film, van zijn hilarische openingsscène tot en met de finale, een feest
van beeld, entourage en allure. Omdat in Hollywood zelf werd gedraaid, ademt alles
authenticiteit. Daarnaast heeft Hazanavicius de nodige humor verwerkt, zodat de
lach herhaaldelijk door de zaal rolt.
