Obsessies vormen de duistere zone waar Aronofsky in z'n films steeds weer naar terug keert. Obsessies en de ondergang van degene die zich erdoor laat leiden.
In Black Swan is de obsessie van het hoofdpersonage om de hoofdrol te krijgen. Daarvoor gaat ze over lijken.
"Groots en echt", moet de seizoensopening van het Zwanenmeer worden, oreert choreograaf Thomas Leroy in de eerste acte van Black Swan. De kuise, fluisterende Nina, een mooie rol van de breekbare Natalie Portman, is de perfecte keuze voor de witte zwaan in het klassieke ballet. Maar beheerst ze ook de zwarte zwaan, haar diabolische tegenpool? Daar is passie voor nodig, waarschuwt Leroy. Techniek alleen is niet genoeg. Hij wil grootse, rauwe vervoering. Nina moet de zwarte zwaan worden. Dat de grens tussen passie en waanzin soms flinterdun is, vertelt hij er niet bij. Het is het schemergebied waar de dramatische gebeurtenissen in Black Swan zich zullen voltrekken.
Vooral het uitgekiende sounddesign waarin elke ademhaling en elke beweging van de spitzen op het linoleum hoorbaar is, zorgt voor een breekbare, beklemmende atmosfeer. Net als de griezelig verstikkende aandacht van Nina's moeder die haar eigen danscarrière zag mislukken en nu Nina's carrière probeert te saboteren, al was het maar uit een drang om haar te beschermen.
Portman, alhoewel geen balletdanseres, speelt een zo’n mooie rol, dat ze diverse grote filmprijzen won. Black Swan is een barok, tragisch horrormeesterwerk dat geen balletliefhebber mag missen.
De 280 kijkers naar "Black Swan" gaven deze thriller gemiddeld 4.01.
