La grande bellezza is een aanklacht en een liefdes­verklaring aan Italië en vooral aan
Rome. Paolo Sorrentino’s film wordt vergeleken met Fellini’s meesterwerken..
Stralend middelpunt van de film is Jep Gambardella, zelfverklaard koning van de
Romeinse high society, die net na de theatrale openingsscène zijn vijfenzestigste
verjaardag viert. In de dagen na het extravagante feest neemt Gambardella ons
mee door een adembenemend Rome. Tevens wordt ons het failliet van Italië
getoond, waarbij desondanks de jetset doorfeest alsof er niets aan de hand is.
Zelf zit Gambardella ook op een dood spoor; iedereen verwacht van hem weer
een baanbrekend nieuw werk. Aanbeden en benijd door mannen en vrouwen teert
Gambardella na tientallen jaren nog steeds op de roem van zijn succesroman Het
menselijk apparaat.
Sorrentino weet Rome in beelden te vatten, zoals zelden eerder vertoond. Alles en
iedereen is mooi. Maar tevens schetst hij de geestelijke leegheid en de ontkenning
door de feestende elites van de problemen die in Italië spelen.