Guadagnino’s filmt start als een familiekroniek van een puissant rijke Italiaanse
familie, maar eindigt met een heftige liefdesrelatie.
De Milanese textielmagnaat Recchi heeft het zijn kleinkinderen ingepeperd, een
Recchi verliest nooit. Als zoon Edoardo een zwemwedstrijd verliest wordt dat niet
al te hoog opgenomen. De jonge kok die Eduardo heeft verslagen brengt hem ’s
avonds op een verjaardagsfeest als troost een taart. Tussen de twee ontstaat een
vriendschap. De moeder van Eduardo, van oorsprong een Russische, raakt onder de
indruk van de bevlogenheid van de kok. Via hem krijgt ze de kans om het formele
milieu te ontvluchten. Ze heeft altijd al haar lesbische dochter gezegd haar hart te
volgen. Nu doet ze dat ook zelf en tussen de kok en haar ontbloeit een geheime
liefde.
IO SONO L’AMORE is als een Opera, overdadig en van een grote schoonheid,
beladen met de nodige symboliek.
Io Sono l'Amore werd door de 164 bezoekers gewaardeerd met 3,76.
