Nanni Moretti is altijd een filmer van de verstilde humor geweest. Zo verfilmde hij
ooit zijn eigen ziekteproces en de neiging tot hypochondrie. Nu filmde hij achter de
schermen van het Vaticaan.
De paus is dood en in het Vaticaan wordt een nieuwe kerkvader gekozen. Het plein
van de Sint Pieter is vol gestroomd. Iedereen wacht op de witte rook, die eindelijk
komt. De minzame nieuwe paus – heerlijk gespeeld door een 86-jarige Michel Piccoli
– laat zich feliciteren, maar als hij de menigte op het plein moet toespreken, slaat
hij dicht. In allerijl wordt de hulp van een psychotherapeut (Moretti zelf) ingeroepen.
Deze gaat direct aan de slag, om te ontdekken dat zijn klassieke stokpaardjes
(seks, verlangen en onvervulde fantasieën) niet helemaal van toepassing zijn bij de
behandeling van de bejaarde kerkvader.
Met zichtbaar plezier probeert Moretti zich een voorstelling te maken van het
dagelijks leven achter de schermen van de Rooms-Katholieke Kerk. Soms slaat hij
daarbij door, zoals bij de beelden over een volleybalwedstrijd tussen kardinalen.
De 78 bezoekers gaven Habemus Papam gemiddeld 3.33.
Eva werkt als gevangenisbewaarder; ze is idealistisch en doet haar werk met plezier.. Tot ze Mikkel ziet arriveren tussen een nieuwe groep gevangenen. Ze vraagt om overgeplaatst te worden naar zijn zwaar bewaakte afdeling. Achter Eva's verzoek schuilt een groot geheim. Haar normen vervagen tijdens haar zoektocht naar gerechtigheid. Eva neemt steeds grotere risico's, maar hoe ver kan ze gaan?