Crialese haalde het onderwerp voor zijn film uit een krantenartikel over
bootvluchtelingen waaraan geen hulp wordt geboden. Er zijn slechts
weinig overlevenden als de drenkelingen uiteindelijk worden gered. Timnit
is onder de geredden en speelt in Terraferma min of meer haar eigen
leven.
De vissers op het eiland Linosa, bij Lampedusa komen met steeds minder
vangst thuis. Hun voornaamste inkomstenbron wordt het toerisme. Om het
hoofd boven water te houden moeten ze hun huis en boten verhuren aan
de eilandbezoekers. Alle bootvluchtelingen uit Afrika, die Italië trachten te
bereiken verstoren de idylle van paradijselijk eiland, bovendien is het hulp
bieden aan vluchtelingen bij wet verboden. Als de twintigjarige Filippo en zijn
opa Ernesto op hun vruchteloze vistocht vluchtelingen op zee aantreffen, besluiten ze
de oude visserswet te volgen en toch hulp te bieden.
Crialese weet uitstekend het dilemma te treffen tussen helpen overleven en zelf
overleven. Daarnaast weet hij in zeer mooie beelden de teloorgang van het oude
vissersleven te vangen.
